Kerkbrink, Hilversum
Kunstenaar: Shlomo Korèn, 1998. Beeldend kunstenaar Shlomo Korèn werd geboren in Keulen op 3 september 1932. Hij overleed op 16 november 2013 in Amsterdam.

Het kunstwerk is een initiatief van de Stichting "Initiatiefcomité Kunstwerk op de Kerkbrink voor en van Kraaijeveld Wouters".
Kunstwerk ivm het afscheid van burgemeester Kraaijeveld-Wouters.

Het kunstwerk bestaat uit een brok graniet, afkomstig uit een Zuid-Franse steengroeve. Het ligt verzonken in de bestrating, overstroomd door een vlies water, met in de klinkers daaromheen aangebrachte versregels van Seamus Heaney, Gerrit Kouwenaar en Peter Lievaart.

Het blok graniet van 40 ton arriveerde op 13 maart 1998 in Hilversum.

In 1999 is het kunstwerk aangepast ivm klachten over de veiligheid ervan: een kuil in het graniet is opgevuld, de steen is afgevlakt zodat er afschot ontstaat, en er is een metalen raster op de steen gelegd om afstand tussen bestrating en kunstwerk te verkleinen en daarmee gevaarlijke situaties te voorkomen.

In verband met herinrichting van de Kerkbrink en wegens de vele kritiek op het werk is begin 2006 het graniet bedekt met zand en daaroverheen bestrating.
De bijbehorende tekstregels zijn nog wel zichtbaar rondom het nieuwe middengedeelte van de Kerkbrink.

Tekten: zie onder

Als 'troost' voor het afdekken mocht Shlomo een nieuw kunstwerk leveren: 'De Verplaatsing', dat ligt bij het Stadskantoor.

In verband met de herinrichting van de Kerkbrink (opnieuw) in 2025, zal het kunstwerk worden opgegraven en opgeslagen op de Gemeentewerf, in afwachting van een betere bestemming.

Teksten op Kerkbrink

Tekst zuid:

"Als een platte steen scherend naar zonsondergang
Of de onherroepelijke zuigkracht van vlakke aarde
Nog steeds vliedend achter ruimte
(Seamus Heaney)"

Tekst oost:

"Stromend water stelde nooit teleur.
Water oversteken bevorderde altijd iets.
Stapstenen waren staties van ziel.
(Seamus Heaney)"

Tekst noord:

"Het is heden, men moet weer passeren, verteert,
zijn schrede na schrede voltooide stilstand
de bron is gesust, de grond braakt een wonder, nooit
dronk de aarde de dorst zo volmondig
 
het vlees dat het steen bikt bejubelt het pij
waarachtiger leugen is vrijwel onmogelijk
 
wat rest is het raadsel, bevrijd van zijn zenen
is het helder als afval, lekker als waarheid
daar staat het gespiegeld in duurzamer water
terwijl men al morgen, gelukkig, wanhopig -
(Gerrit Kouwenaar)"

Tekst west:

"Zeewering
En de zee?
De zee scherpt zelden aan
De zee sleept door kwelders en door fjörden
langs keerkringen en langs kokkels
en polijst berichten tot niets dan licht:
verzinsels uit zilt en zand, soms
binnensmonds
dan weer buitengaats.
(Peter Lievaart)"